پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

تراکتورسازی تبریز را حالا بیشتر، از بازی این تیم و فریادهای تماشاگرانش در استادیوم می‌شناسیم؛ کارخانه‌ای که به یک‌چهارم سال‌های قبل بدل شده و با محصولات به‌فروش‌نرفته منتظر سرنوشت محتوم خود ـ شکست در تولید ـ است. حتی حنجره طرفداران هم انگار دیگر برای گوش مسئولان بی‌صداست. «بیسکوئیت گرجی»، «کاشی ایران»، کاشی «سعدی»، «بینالود»، شرکت «پارس مینو»، و از آن بدتر، «ارج»، «آزمایش»، «داروگر»، «روغن جهان»، «روغن‌نباتی قو»، «نساجی مازندران»، «پارس الکتریک»، «هپکو»، «کفش ملی» و...؛ نشسته‌ایم و ازدست‌شدگان را نظاره می‌کنیم. ما بی‌شک بزرگ‌ترین نظاره‌گران تاریخ خواهیم بود که سرمایه‌‌هایمان را در توفان تحولات به یغما داده‌ایم. حتی برای زنده‌نگه‌داشــتن برندهای نوستالژیک خود کاری انجام ندادیم و میراث‌فرهنگی صنعت کشور را تبدیل به پارکینگ خودروسازان و مجتمع‌های مسکونی کردیم. ما بر سر نام‌های آشنا چه آوردیم؟

زمانی که ارج ایرانی صادرات جهانی داشت، سامسونگ کره‌ای میوه توزیع می کرد.